กอดตัวเองเอาไว้
ในวันที่ฉันไม่มีใคร
ไม่อยากจะมีลมหายใจ
ไม่รู้ว่าอยู่ไปเพื่อใคร
บอกตัวเองเอาไว้
ต้องใช้ชีวิตต่อไป
อดทนอีกนิดนะหัวใจ
เดี๋ยวเรื่องร้ายๆ จะผ่านไป
กว่าจะมายืนตรงนี้
ต้องสูญเสียอะไรมา
ทั้งสูญสิ้นคนรัก
โดนเหยียบย่ำความศรัทธา
เจ็บปวดเจียนตาย
กับคำว่ารักที่พรรณนา
แต่ว่าสุดท้ายจางหาย
แหลกสลายจนชินชา
พ่อพูดเสมอเป็นลูกพ่อต้องแข็งแกร่ง
แม้ว่าจะโดนทิ่มแทง
ต้องยืนให้ได้เป็นสาวแกร่ง
แต่เด็กคนนี้ก็เป็นแค่เด็กธรรมดา
บางอย่างมันเกินจะรับไหว
ต้องแอบไปนั่งเช็ดน้ำตา
กอดตัวเองเอาไว้
ในวันที่ฉันไม่มีใคร
ไม่อยากจะมีลมหายใจ
ไม่รู้ว่าอยู่ไปเพื่อใคร
บอกตัวเองเอาไว้
ต้องใช้ชีวิตต่อไป
อดทนอีกนิดนะหัวใจ
เดี๋ยวเรื่องร้ายๆ จะผ่านไป
วันนั้นวันเกิดแม่
มองมาที่ลูกกำลังแย่
แม่เดินมาปลอบใจ
มาเถอะคนดีมากอดแม่
ไม่เป็นอะไรนะลูกถึงแม้ว่าใครจะไม่รัก
แต่ก็ยังมีพ่อแม่คอยอยู่ตรงนี้เป็นที่พัก
เหนื่อย เหนื่อยก็พักก่อนนะลูก
ท้อ ท้อก็พักก่อนนะลูก
เรื่องร้ายๆ ก็อย่าเอาใจไปผูก
เรียกพลังกลับมาเอาแรงไปลบคำดูถูก
มองออกไปหมาสามขามันยังไม่หยุดวิ่ง
แต่เราครบทุกประการ
ทำไมตัวเรายังหยุดนิ่ง
ล้มอีกกี่ครั้งแต่ตัวเรายังหายใจ
ท่องเอาไว้ซ้ำๆ เดี๋ยวมันจะผ่านไป
เดี๋ยวมันจะผ่านไป
ท่องเอาไว้ซ้ำๆ เดี๋ยวมันจะผ่านไป
ล้มอีกกี่ครั้งแต่ตัวเรายังหายใจ
ท่องเอาไว้ซ้ำๆ เดี๋ยวมันจะผ่านไป
(โลกไม่ใช่สนามเด็กเล่น ถึงเวลาต้องลุกขึ้นมา)
ดวงตาอาจมีน้ำเค็มขังบ้าง
ในห้องที่มืดมิดมีแสงสว่างหลังม่าน
เป็นคนต้องเจอความทุกข์ไปจนกว่าดินฝังร่าง
แต่ว่าชีวิตเธอยังมีพ่อรอตรงสนามหลังบ้าน
ตั้งแต่เตรียมอนุบาลไปจนแก่จนตาย
มีคนรักย่อมมีคนชังย่อมมีคนปะปนไป
มีความสุขวันหนึ่งหัวใจต้องมีความกระวนวาย
และมีแต่เธอต้องยืนข้างเธอไม่ใช่เทวาตนใด
วนไป หมุนคล้ายๆ กันกับล้อ
บางครั้งเธอท้อแท้แต่จงแพ้มากกว่าท้อ
บางครั้งต้องตัดใจ แต่ตัดมากกว่าพ้อ
เพราะพ่อรู้ดีว่าเธอจะสู้ ไปมากกว่างอนมากกว่างอ
ข้อมือ ข้อเข่าและข้อศอก แข็งไว้อย่าอ่อนข้อ
เพราะว่าชีวิตเหมือนข้อสอบ
ในวันที่เธอต้องตกเพราะบางวิชาไร้ข้อตอบ
ลูกเอ๋ย กอดตัวเองกลับบ้านให้แม่และพ่อปลอบ
กอดตัวเองเอาไว้
กอดตัวเองเอาไว้